Afscheid van Epifanie (Pippi)
Afgelopen dinsdag heb ik afscheid van Pippi (Epifanie) moeten nemen. De beslissing om haar in te laten slapen was niet eenvoudig, maar uiteindelijk ‘weet’ je dan toch wanneer het moment daar is. Haar headshaking-probleem werd steeds erger en zorgde ook voor andere problemen waardoor ze regelmatig met haar hals op slot stond. Ondanks verschillende behandelingen van zowel het reguliere als het alternatieve circuit trad er geen verbetering op, ze verslechterde alleen maar.
Het is ontzettend jammer dat het zo gelopen is. Ik had zo graag meer leuke dingen met haar gedaan en veel meer met haar gereden. (in de bijna 3 jaar dat ik haar heb, heb ik er misschien 20 keer opgezeten). Toch heb ik veel van haar geleerd en denk ik dat zij op het juiste moment op mijn pad gekomen is. Mede dankzij haar ben ik een andere kant op gegaan in mijn werk, maar ook in de manier waarop ik naar paarden kijk en met paarden omga. Daar ben ik haar zeer dankbaar voor. Mijn bedrijf heet niet voor niks Epifanie Coaching.
Het moment van afscheid was heel bijzonder. Al haar vrienden keken mee, en namen ook afscheid. Mijn andere merrie Patty was zeer intens aanwezig, dat gaf mij zeker steun. Nu voel ik Pippi nog bij me, maar dan als een lichte sprankelende aanwezigheid. Het is fijn om te weten dat ze nu rust heeft en samen met Everest en Mark door de hemelse weides kan rennen. Dat maakt het gemis een stukje lichter.
Comments are closed.